Öncelikle insanlara ve topluma karşı bir türlü sıcak bakamamış olarak bu problemin kökünün insanların yaptığı şeylerin genellikle kendileri için olması olarak görüyorum
Örneğin bir iyiliği yapılması gereken doğru olan şey o olduğu için değil de kendi inançlarına göre mükafatlandırılmak maksadıyla yapan insanlar gözlemliyorum.Bir sorun daha var ki bazen kendimi ben de bunların arasında olarak görüyorum(gerek inanc gerek daha sonraki zamanlar için menfaat yahut saygınlık sebepli) Maalesef bir türlü eksiğimi gördüğüm noktalardan vazgeçemiyorum belki bunları daha çok hatırlayıp üzerinde daha çok kafa patlatmam lazım ama ben bunlardan vazgeçsem dahi başka insanlar vazgeçmediği sürece ortamdaki samimiyetsizlik yine son bulmayacak.
Buraya kadar düşündüm ve şu an vardığım yer ise mükemmeliyetçi olmanın insanı kısır döngüye soktuğu gerçeği oldu ki şu ana dek mükemmeliyetçiliğim yüzünden kendimi çok fazla zora sokmuşumdur.Biraz düşündüm ki mükemmeliyetçiliğin bana göre hiçbir mantığj yok.Herkesin kusuru vardır.Mesela gerçekte kimse herkese eşit davranamaz,farkında olmadan kayırır mesela bilinçaltının etkisiyele istemsizce Adaletsizlikler yapmış da olabilirsiniz bazen şehevi hisler etkisiyle.Yanlış kararlar da verirsiniz yüzsüzlük de yapabilirsiniz.İçiniz temiz olsa dahi belki aklınızı iyi kullanamamışsınızdır.
Tabii ki geliştiğiniz sürece mükemmel olmaya yaklaşabilirsiniz ama asla mükemmel olamazsınız.Herkesin yanlış yaptığı şeyler vardır ve olacaktır bunun sonu da yoktur.Aslında hiçbir şeyin mükemmel olamayacağını bilmek ve bunu kabullenmek gerekir.Sen de mükemmel değilsin brad pitt de mükemmel değil sadece mükemmele daha yakındır belki.Zaten mükemmel olamazsın sadece kendini geliştirebilirsin eğer ki mükemmel olabilseydin yaşamanın da pek bir anlamı da kalmazdı.Gelişme ilerleme kaydetme amacın olmadığı sürece seni hangi meram yaşama bağlayabilir ki?Bir de şu yönden bakalım,kusurunuz sizin küçüklüğünüzü değil geliştirebileceğiniz yönlerinizin fazlalığını gösterir ki geliştirebileceğiniz yönlerin fazla olması gelişme konusunda daha hızlı adımlar atabilmeniz için fevkalade bir fırsattır.Fakat ne zaman ki siz zor gördüğünüz bir şeyle uğraşmayı bırakır kendinizi amaçsız bırakırsanız işte o zaman tüm yaşama hevesini kaybetmeye dün keyifle yediğiniz bir yemekten bugün tat almamaya başlarsınız
Yani demem şudur ki kısa vadeli de olsa yahut basit de olsa kendinize çeşitli hedefler belirlemelisiniz.Hatta hangi yolda olduğunuz bile önemli değil asıl mühim mesela bir yolda olmanız bir amaç uğruna yaşamanız.Belki hırsızlıkta üst düzey yetenekli hale gelmeye çalışıyorsunuzdur belki cinayet işlemede,tabiiki bu oldukça yanlış bir şeydir lakin emin olun bu şekilde de bir insan mutlu yaşabilir tabi başkalarının kalbini kırarken gülümsemeye mutlu olmaya vicdanı elverirse(Bu kısım size kalmış artık değil mi?)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder